List of products by brand Hilandar

Μονή Χιλανδαρίου

Η μονή Χιλανδαρίου είναι ένας ισχυρός πνευματικός και ιστορικός δεσμός μεταξύ της Σερβίας και του Αγίου Όρους, ο οποίος χρονολογείται από την ίδρυση της μονής τον 12^ο αιώνα. Ο μικρότερος γιος του Στέφανου Νεμάνια, ο Ράστκο, γεννημένος το 1170, πήρε την εξουσία της περιοχής Χούμ. Αν και μεγάλωσε ως άρχοντας, καλός κυνηγός και πολεμιστής, το φθινόπωρο του 1191 βρέθηκε στη ρώσσικη μονή του Αγίου Όρους όπου και καλογέρεψε. Η επιθυμία για καλύτερη γνώση της ελληνικής γλώσσας και για γνωριμία με την ελληνική Θεία λειτουργία τον πάνε στη μονή Βατοπαιδίου. 6 χρόνια μετά, στις 2 Νοεμβρίου του 1197 έρχεται και ο βιολογικός του πατέρας και πνευματικός γιος, ο μοναχός Συμεών, ο οποίος ήδη έχει γίνει μοναχός στη μονή της Στουντένιτσα. Με το τεράστιο πλούτος που έφερε ο Συμεών, ο Συμεών και ο Σάββας στη Μονή Βατοπαιδίου έχτισαν μια σειρά από μικρότερα κτίρια, ενώ επέκτειναν την τραπεζαρία και την ζωγράφισαν.

Λόγω των σημαντικών δωρεών που έχουν κάνει όχι μόνο στο Βατοπαίδι αλλά και στις Καρυές, Ιβήρων και Μεγίστη Λαύρα, έχουν σημειωθεί ως δεύτεροι κτήτορες. Κατά τη διάρκεια αυτού του προσκυνήματος, ο Συμεών και ο Σάββας ανακάλυψαν την εγκαταλειμμένη Μονή Χιλανδαρίου, (που ιδρύθηκε από το μοναχό Γεώργιο Χιλανδάριο τον 10^ο αιώνα) και ήθελαν να την ανανεώσουν για Βατοπαίδι. Η γνώση όμως ότι στο Άγιο Όρος υπάρχουν και μοναστήρια ξένων εθνών ξύπνησε την επιθυμία τους να ιδρύσουν και ένα σέρβικο μοναστήρι. Ο ίδιος ο Θεός ενέπνευσε αυτή την ιδέα στέλνοντας έναν ευσεβή άνθρωπο στον Σάββα ο οποίος του είπε:

«Προσπαθήστε να προσευχηθείτε να πάρετε αυτό το μέρος ή αυτό το εγκαταλειμμένο μοναστήρι, και ανακαινίζοντάς το να το αφιερώσετε στην πατρίδα σας για να ονομαστεί σέρβικο μοναστήρι, και να βρουν εκεί λιμάνι της σωτηρίας αυτοί που αγαπάνε τον Θεό και φεύγουν από την κοσμική ζωή, όπως και πολλοί άλλοι που θα σωθούν, και θα λάβετε μεγαλύτερη τιμή του Θεού.»

Ο αυτοκράτορας Αλέξιος Γ’  το 1198 εξέδωσε χρυσόβουλλο με το οποίο έγινε η παραχώρηση του Χιλανδαρίου στον Σάββα και στον Συμεών, καθώς και στους Σέρβους για αιώνιο δώρο.

Ο Συμεών και ο Σάββας έκτισαν την εκκλησία αφιερωμένη στα Εισόδια της Θεοτόκου, τον πύργο του Αγίου Σάββα, τον πύργο κωδωνοστασίου και το κελί του Αγίου Συμεών. Η μονή είχε οργανωθεί κατά το πρότυπο των πιο μεγάλων μονών του Αγίου Όρους, ως μια ανεξάρτητη, αυτοδιοικούμενη και κοινοβιακή μονή, ενώ ο Σάββας έγραψε το Τυπικό του Χιλανδαρίου το οποίο όρισε τους κανόνες της μοναχικής ζωής στο μοναστήρι. 

Οι βιογράφοι του Σάββα λένε ότι εκτός από τη μέριμνα για μονή Χιλανδαρίου, βοήθησε και την ανακαίνηση άλλων αγιορειτικών ιδρυμάτων. Σημειώνονται οι μεγάλες του συμβουλές στην ανακαίνηση της μονής Καρακάλου, Ξηροποτάμου και Φιλοθέου, οπότε πήρε το δικαίωμα να αναφέρεται ως κτήτορας κατά τις λειτουργίες σ’αυτά τα τρία μοναστήρια. Μετά το θάνατος του Συμεών, ο Άγιος Σάββας μετακομίστηκε στις Καρυές σε ένα ερημητήριο όπου έγραψε το Τυπικό των Καρυών που είναι το πιο παλιό έγγραφο που φυλάσσεται στο θησαυροφυλάκιο της μονής Χιλανδαρίου.

Από το τελευταίο του ταξίδι πριν από το θάνατό του, ο Άγιος Σάββας από την Παλαιστίνη, από τη Μονή Μεγίστης Λαύρας του Αγίου Σάββα του Ηγιασμένου, έφερε την πιο παλιά και την πιο γνωστή εικόνα της Μονής, την Παναγία την Οδηγήτρια.

Ο Άγιος Σάββας πέθανε στις 14 Ιανουαρίου 1236 στο Τέρνοβο.

Η μονή Χιλανδαρίου σημειώνει αξιοσημείωτη άνοδο και υλική ευημερία κατά τη διάρκεια της μακράς βασιλείας του βασιλιά Μιλούτιν.
Το 1320 κτίστηκε η μοναστηριακή εκκλησία – το καθολικό στην τοποθεσία όπου βρισκότανε η παλιά εκκλησία του Σάββα και του Συμεών, η τραπεζαρία και η εκκλησία του νεκροταφείου. Επίσης έδωσε μεγάλη σημασία στην άμυνα του μοναστηρίου και έκτισε 2 πύργους, τον Πύργο της Χρυσής και τον Πύργο του Μιλούτιν, ενώ επίσης έδωσε κονδύλια για την αποκατάσταση του ερημητηρίου του Αγίου Σάββα στις Καρυές.

Σχεδόν όλοι οι Σέρβοι ηγέτες βοηθούσαν την μονή Χιλανδαρίου, αλλά μεταξύ των μεγαλύτερων δωρητών ήταν ο πρίγκιπας Λάζαρος ο οποίος έχτισε τον νάρθηκα της εκκλησίας των Εισοδίων της Θεοτόκου.

Η ιστορία του Χιλανδαρίου όπως και των άλλων μονών ήταν έντονη, το λήστεψαν μερικές φορές οι Σταυροφόροι και οι πειρατές, ενώ υπήρχαν και πυρκαγιές.

Από τα μέσα του 17^ου αιώνα ο αριθμός των Σέρβων μοναχών στη μονή Χιλανδαρίου μειώθηκε ενώ αυξήθηκε ο αριθμός των Βούλγαρων μοναχών, οι οποίοι αναλαμβάνουν το μοναστήρι τον 18^ο αιώνα. Τότε έζησε στη μονή Χιλανδαρίου ο Πάϊσιος, διάσημος Βούλγαρος μοναχός, συγγραφέας της ιστορίας του βουλγαρικού λαού. Η επίσκεψη του Σέρβου βασιλιά Αλέξανδρου Ομπρένοβιτς ήταν μοιραία καμπή για τη μονή Χιλανδαρίου.

Η μονή έλαβε μεγάλη οικονομική ενίσχυση από τον βασιλιά. Το 1896 η Σερβία πλήρωσε τα χρέη της μονής και όλο και περισσότεροι Σέρβοι μοναχοί φτάνουν στο μοναστήρι έτσι όστε η μονή να περνάει και πάλι στα χέρια της Σερβίας.

Κατά το μέγεθος των κτημάτων στο Άγιο Όρος η μονή Χιλανδαρίου βρίσκεται μετά τη μονή της Μεγίστης Λαύρας. Είναι το μόνο μοναστήρι που έχει δύο λιμάνια – αρσανάδες.
Ο αρσανάς στη δυτική ακτή ονομάζεται Γιοβανίτσα ενώ ο αρσανάς στην ανατολική ακτή ονομάζεται Χρυσεία και βρίσκεται δίπλα στην εκκλησία του Αγίου Βασιλείου. Από την Γιοβανίτσα μέχρι τη μονή του Χιλανδαρίου ταξιδεύει κανείς 45 λεπτά με όχημα ή 5 ώρες με τα πόδια. Από την ανατολική πλευρά η μονή Χιλανδαρίου απέχει λιγότερο από 3 χιλιόμετρα.  

Από τα αξιοθέατα, μεταξύ άλλων σε αυτό το δρόμο βρίσκονται:

Δίπλα στην εκκλησία του Αγίου Βασιλείου, την οποία έκτισε την τρίτη δεκαετία του 14^ου αιώνα ο γιος του Μιλούτιν, ο βασιλιάς Στέφανος του Ντέτσανι, στην ακτή, απλώνεται ένας νέος αμπελώνας. Πάνω από τον αμπελώνα βρίσκεται ο πύργος του Μιλούτιν - συναρπαστικός πύργος που είναι στρατιωτική εγκατάσταση σε 5 επίπεδα.

Περαιτέρω στο δρόμο για το μοναστήρι στη δεξιά πλευρά είναι η ελιά την οποία φύτεψε ο αυτοκράτορας Ντούσαν, ενώ αριστερά βρίσκεται το μνημείο με ξύλινο σταυρό που έχει ανεγερθεί στην τοποθεσία όπου συναντήθηκαν η μοναστική λιτανεία και ο αυτοκράτορας Ντούσαν.

Στα αριστερά βρίσκεται το παρεκκλήσι που κτίστηκε στη θέση όπου κατά την παράδοση πέθανε ο γάιδαρος ενώ στο σαμάρι του έφερε τη θαυματουργή εικόνα της Παναγίας της Οδηγήτριας από το Πρίζρεν της Σερβίας.

Από την ίδια πλευρά, περίπου εκατό μέτρα προς το μοναστήρι, ο διάκονος Βόγια Μπίλμπια, σκάλισε στην πέτρα τον Άγιο Συμεών ενώ κάτω από τα τοίχη βρίσκεται η μικρή εκκλησία του Αγίου Τρύφωνα.

 Η μονή Χιλανδαρίου διαθέτει 12 παρεκκλήσια και όλα εκτός από ένα είναι διακοσμημένα με τοιχογραφίες. Στη μέση της αυλής υπάρχει βαπτιστήριο – η φιάλη χτισμένη σε 8 στήλες το 1847.  Σε κοντινή απόσταση υπάρχουν δύο κυπαρίσσια, που κατά το θρύλο φυτεύτηκαν από τον Σάββα και τον Συμεών. Η τραπεζαρία βρίσκεται απέναντι από την κύρια είσοδο του ναού. Ολόκληρη η επιφάνεια των τοίχων είναι ζωγραφισμένη. Τις τοιχογραφίες τις ζωγράφισε από το 1621 μέχρι το 1623 ο διάσημος Σέρβος τοιχογράφος ο Γεώργιος Μιτροφάνοβιτς, που ήταν μοναχός της μονής Χιλανδαρίου.

Η μονή Χιλανδαρίου έχει την πλουσιότερη συλλογή των μεσαιωνικών υφασμάτων, χαρτών και παλιών εικόνων. Στο θησαυροφυλάκιο του Χιλανδαρίου φυλάσσονται περίπου 500 εικόνες που χρονολογούνται από τον 12^ο μέχρι τον 19^ο αιώνα. Σίγουρα η πιο διάσημη είναι η Παναγία η Οδηγήτρια από τον 13^ο αιώνα που θεωρείται αριστούργημα της ευρωπαϊκής ζωγραφικής και μία από τις πιο όμορφες εικόνες του χριστιανισμού γενικά. Από την ίδια περίοδο χρονολογείται και μια συναρπαστική εικόνα του Χριστού Παντοκράτορας. Η πιο παλιά εικόνα στο θησαυροφυλάκιο είναι η ψηφιδωτή εικόνα της  Οδηγήτριας που χρονολογείται από την ίδια εποχή την οποία ιδρύθηκε η μονή, τα Εισόδια της Θεοτόκου από το 1320 που έχει μεγάλη καλλιτεχνική αξία από την περίοδο της Αναγέννησης των Παλαιολόγων.

 Από τα έργα των εφαρμοσμένων τεχνών θα έπρεπε να αναφερθούν τα εξής: σινδόνη του Μητροπολίτη Σκοπίων Γιόβαν, κεντημένη κουρτίνα της βασιλικής αυλής της μοναχής Ευθυμίας  από το 1399 η οποία θεωρείται ένα από τα πιο όμορφα κεντήματα σε όλο τον κόσμο.  

Με ομορφιά ξεχωρίζει και η κουρτίνα που την χάρισε στη μονή Χιλανδαρίου το 1556 ο Ρώσσος αυτοκράτορας Ιβάν ο Τρομερός.

Στο καθολικό ναό βρίσκεται και το ξυλόγλυπτο τέμπλο που χρονολογείται από το 1774.

Στο θρόνο του τέμπλου βρίσκεται η θαυματουργή εικόνα της Παναγίας της Οδηγήτριας. Πολλοί θρύλοι σχετίζονται με αυτή. Μπροστά της ο Άγιος Ιωάννης ο Δαμασκηνός βίωσε το θαύμα. Αφού οι εικονομάχοι του είχαν κόψει το χέρι, προσευχόταν μπροστά στην Παναγία και το χέρι του θεραπεύτηκε και στη συνέχεια έχει διατάξει να ζωγραφίσουν το τρίτο χέρι στην εικόνα κατά το οποίο η εικόνα πήρε και το όνομά της.

Πίσω από το θρόνο υπάρχει μια ασημένια σαρκοφάγος του Αγίου Συμεών, δώρο του Διάκονος Βόισλαβ Μπίλμπια και σε αυτό το μέρος μεγαλώνει το αμπέλι του Αγίου Συμεών που έσπασε το νότιο τοίχο της εκκλησίας και ακόμα και σήμερα μετά από 8 αιώνες φέρνει καρπούς που βοηθάνε τις στείρες γυναίκες.
Η μονή Χιλανδαρίου σαν την μεγάλη Λαύρα σήμερα κατέχει την τέταρτη θέση της αγιορειτικής ιεραρχίας και έτσι κάθε τέσσερα χρόνια ορίζει τον εκπρόσωπό της, τον Πρώτο, ο οποίος διαχειρίζεται όλο το Άγιο Όρος για ένα χρόνο.

Ο τρόπος διοίκησης υπάρχει από τα πανάρχαια χρόνια και η Μεγίστη Λαύρα, το Βατοπαίδι, το Ιβήρων και η μονή Χιλανδαρίου κατέχουν το ένα τέταρτο της χρυσής σφραγίδας. Σήμερα στη μονή Χιλανδαρίου μονάζουν περίπου 50 μοναχοί συν καμιά δεκαριά μοναχοί που ζουν εκτός από το μοναστήρι.